Westkust
Door: Ilona en Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Ilona, Jeroen & Philou
06 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Wanaka
Hallo allemaal,
Inmiddels zijn we verder afgereisd langs de westkust van Nieuw Zeeland richting Wanaka, dat hoe toepasselijk aan Lake Wanaka ligt. De afgelopen dagen hebben we langs de kust het e.e.a. gezien en gedaan, hierbij een korte samenvatting. Na de mooie wandeling door het Abel Tasman park zijn we de dag erna met een kayak de zee opgedaan. Je denkt, dat doe je wel even. We stappen in zo’n ding en peddelen maar. Nou nee, je krijgt eerst 1 uur lang instructies over hoe je in en uit die kayak moet komen, hoe je moet handelen als de kayak kapseist en vol water zit. Je krijgt ook van alles mee, een pomp om water uit de kayak te pompen, een vuursignaal mocht er echt nood aan de man komen. Na de intro vertrokken we vol goede moed de zee op. Na 1,5 uur waren we wel toe aan een korte break. Vervolgens overgestoken om op Adele Island zeehonden te spotten (eentje gezien ;-) Deze rit duurde ook nog eens 1,5 uur. Hier op een eilandje gezeten (dat voor zeker 15 min. alleen van ons was). Inmiddels dus toch al 3 uur gepeddeld en dat tegen de wind in. Maar toen moesten we nog terug. Met wind mee, dat zou een eitje worden. We hebben er 45 min over gedaan, dus best snel. Maar we zijn een aantal keren bijna gekapseisd doordat we zo hard mee werden genomen door de golven dat peddelen en sturen weinig zin had. Maar middels goed teamwork zijn we veilig weer aan land gekomen.
Vanuit Abel Tasman zijn we dinsdag vertrokken naar Hokitika. Onderweg gestopt in Punakaki bij de beroemde Pancake Rocks (zie foto). Erg indrukwekkend. De rit langs de westkust was ook erg mooi, de zee is hier veel ruiger dan dat we tot nu toe gezien hebben. In Hokitika zelf hebben we Hokitika Gorge nog bezocht. Dit is een deel van een rivier dat super turkoois is van kleur. Dit komt door de mix van rivierwater, gletsjerwater en limestone.
Woensdag zijn we vroeg vertrokken naar Fox Glacier, een klein dorpje aan de voet van de beruchte Fox gletsjer. Waar we diezelfde middag een trip hebben gemaakt over de gletsjer. Met crampons (soort spikes) onder onze schoenen zijn we het ijs opgegaan. Wat een ervaring…heel bizar dat je op ijsmassa loopt. Op de foto zie je links een aantal mensen staan. Kun je een beetje indenken hoe groot de gletsjer is in verhouding tot die mensen. Je ziet af en toe ook stukken rots naar beneden vallen en diepe gaten in het ijs waar je zeker niet in moet vallen. Wat ook bizar is dat deze gletsjer heel dicht tegen de oceaan en het bos aan ligt. Dat is heel uniek en komt alleen in Nieuw Zeeland en Patagonie (Argentinie) voor.
Donderdag vertrokken naar Wanaka. Onderweg niet veel gestopt omdat het weer erg tegenzat, veel regen. Eenmaal aangekomen bij Wanaka klaarde het op en hebben we nog een hele mooie zonnige middag aan het meer gehad. Vandaag hadden we 2 opties: mountainbiken of skydiven. In een gekke bui besloten we het vliegveld op te zoeken en te checken of er nog plek was voor een sprong in het diepe ;-) Ja hoor, we hebben nog plek om 12 uur zeiden ze. Slik! Ok, doe maar. Alleen toen het zover was, mochten we niet gaan omdat het weer was omgeslagen. Heb je de stap eindelijke genomen, kun je niet gaan… Om 4 uur zouden ze opnieuw bekijken of springen mogelijk was. Wij ons direct voor ingeschreven. Gelukkig was het om 4 uur goed weer en mochten we ons direct omkleden. Binnen 20 minuten zaten we in het vliegtuig…op naar 12.000 feet (ca. 3500 meter). Bij Ilona ging een cameraatje mee om het hele spektakel op video vast te leggen. Zodat we er later om kunnen lachen. Jeroen zat vooraan in het vliegtuigje en moest dus als eerste springen. Echt heel bizar toen het deurtje openging en Ilona Jeroen naar beneden zag vallen. Daar gaat ie…dacht ze. Whaaahhh!!! De eerste 45 seconden maak je een vrije val. Je valt dan zo’n 200 km per seconde naar beneden. Tijd om stil te staan bij de enorme hoogte is er niet echt dus. Je wangen gaan van links naar rechts, van boven naar beneden. Wat een adrenaline zeg! Na de vrije val gaat de parachute open en zweef je nog een paar minuten boven in de lucht vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en meren hier in de omgeving. Het schijnt dat dit ook 1 van de mooiste plekken ter wereld is om te skydiven. Eenmaal aan de grond elkaar een dikke knuffel gegeven (blij dat we allebei nog leven..haha). Het was de meest bijzondere ervaring ever tot nu toe in ons leven en we zijn heel blij dat we dit samen hebben gedaan. Morgen vertrekken we richting Queenstown (daar schijn je te kunnen bungeejumpen ;-). Om daarna de Milford Sound op te zoeken en de fjorden te gaan ontdekken.
Liefs Ilona en Jeroen
Inmiddels zijn we verder afgereisd langs de westkust van Nieuw Zeeland richting Wanaka, dat hoe toepasselijk aan Lake Wanaka ligt. De afgelopen dagen hebben we langs de kust het e.e.a. gezien en gedaan, hierbij een korte samenvatting. Na de mooie wandeling door het Abel Tasman park zijn we de dag erna met een kayak de zee opgedaan. Je denkt, dat doe je wel even. We stappen in zo’n ding en peddelen maar. Nou nee, je krijgt eerst 1 uur lang instructies over hoe je in en uit die kayak moet komen, hoe je moet handelen als de kayak kapseist en vol water zit. Je krijgt ook van alles mee, een pomp om water uit de kayak te pompen, een vuursignaal mocht er echt nood aan de man komen. Na de intro vertrokken we vol goede moed de zee op. Na 1,5 uur waren we wel toe aan een korte break. Vervolgens overgestoken om op Adele Island zeehonden te spotten (eentje gezien ;-) Deze rit duurde ook nog eens 1,5 uur. Hier op een eilandje gezeten (dat voor zeker 15 min. alleen van ons was). Inmiddels dus toch al 3 uur gepeddeld en dat tegen de wind in. Maar toen moesten we nog terug. Met wind mee, dat zou een eitje worden. We hebben er 45 min over gedaan, dus best snel. Maar we zijn een aantal keren bijna gekapseisd doordat we zo hard mee werden genomen door de golven dat peddelen en sturen weinig zin had. Maar middels goed teamwork zijn we veilig weer aan land gekomen.
Vanuit Abel Tasman zijn we dinsdag vertrokken naar Hokitika. Onderweg gestopt in Punakaki bij de beroemde Pancake Rocks (zie foto). Erg indrukwekkend. De rit langs de westkust was ook erg mooi, de zee is hier veel ruiger dan dat we tot nu toe gezien hebben. In Hokitika zelf hebben we Hokitika Gorge nog bezocht. Dit is een deel van een rivier dat super turkoois is van kleur. Dit komt door de mix van rivierwater, gletsjerwater en limestone.
Woensdag zijn we vroeg vertrokken naar Fox Glacier, een klein dorpje aan de voet van de beruchte Fox gletsjer. Waar we diezelfde middag een trip hebben gemaakt over de gletsjer. Met crampons (soort spikes) onder onze schoenen zijn we het ijs opgegaan. Wat een ervaring…heel bizar dat je op ijsmassa loopt. Op de foto zie je links een aantal mensen staan. Kun je een beetje indenken hoe groot de gletsjer is in verhouding tot die mensen. Je ziet af en toe ook stukken rots naar beneden vallen en diepe gaten in het ijs waar je zeker niet in moet vallen. Wat ook bizar is dat deze gletsjer heel dicht tegen de oceaan en het bos aan ligt. Dat is heel uniek en komt alleen in Nieuw Zeeland en Patagonie (Argentinie) voor.
Donderdag vertrokken naar Wanaka. Onderweg niet veel gestopt omdat het weer erg tegenzat, veel regen. Eenmaal aangekomen bij Wanaka klaarde het op en hebben we nog een hele mooie zonnige middag aan het meer gehad. Vandaag hadden we 2 opties: mountainbiken of skydiven. In een gekke bui besloten we het vliegveld op te zoeken en te checken of er nog plek was voor een sprong in het diepe ;-) Ja hoor, we hebben nog plek om 12 uur zeiden ze. Slik! Ok, doe maar. Alleen toen het zover was, mochten we niet gaan omdat het weer was omgeslagen. Heb je de stap eindelijke genomen, kun je niet gaan… Om 4 uur zouden ze opnieuw bekijken of springen mogelijk was. Wij ons direct voor ingeschreven. Gelukkig was het om 4 uur goed weer en mochten we ons direct omkleden. Binnen 20 minuten zaten we in het vliegtuig…op naar 12.000 feet (ca. 3500 meter). Bij Ilona ging een cameraatje mee om het hele spektakel op video vast te leggen. Zodat we er later om kunnen lachen. Jeroen zat vooraan in het vliegtuigje en moest dus als eerste springen. Echt heel bizar toen het deurtje openging en Ilona Jeroen naar beneden zag vallen. Daar gaat ie…dacht ze. Whaaahhh!!! De eerste 45 seconden maak je een vrije val. Je valt dan zo’n 200 km per seconde naar beneden. Tijd om stil te staan bij de enorme hoogte is er niet echt dus. Je wangen gaan van links naar rechts, van boven naar beneden. Wat een adrenaline zeg! Na de vrije val gaat de parachute open en zweef je nog een paar minuten boven in de lucht vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en meren hier in de omgeving. Het schijnt dat dit ook 1 van de mooiste plekken ter wereld is om te skydiven. Eenmaal aan de grond elkaar een dikke knuffel gegeven (blij dat we allebei nog leven..haha). Het was de meest bijzondere ervaring ever tot nu toe in ons leven en we zijn heel blij dat we dit samen hebben gedaan. Morgen vertrekken we richting Queenstown (daar schijn je te kunnen bungeejumpen ;-). Om daarna de Milford Sound op te zoeken en de fjorden te gaan ontdekken.
Liefs Ilona en Jeroen
-
06 Januari 2012 - 08:35
Dionne:
Ik zeg.......respect. En veel plezier in Queenstown met bungeejumpen.
Vergeleken met skydiven appeltje eitje ;) -
06 Januari 2012 - 11:17
Olaf:
Hallo Jeroen en Ilona,
Supermooi wat jullie allemaal beleven !
Heel veel plezier nog, en ik ben benieuwd naar alle foto's...
groetjes Olaf
-
06 Januari 2012 - 13:13
Chantal:
200 km per seconde? Is dat niet een beetje héél veel? ;) Maar respect hoor, echt supergaaf! -
06 Januari 2012 - 14:12
Ine En Bert:
Hallo allebei,gelukkig hebben we jullie vanmorgen aan de telefoon gehad,en klonken jullie héél relaxed;-).
Wat een mooie ervaringen maken jullie mee! Leuke foto's ook.Nog een fijn laatste deel van jullie vakantie en een dikke knuffel van mam en pap !!!!! -
06 Januari 2012 - 14:29
Lenie:
He denk er eindelijk aan, ben altijd zo weg uit de bieb.
Prachtige reis zeg. Ben jaaaalooeers pfff.
Geniet er lekker van, ben benieuwd naar jullie verhalen en foto's.
groetjes en veel Liefs
Lenie xxx -
07 Januari 2012 - 16:54
Henk En Ytsje:
Hallo Nieuw Zeelanders na telefonisch contact ook nog even een berichtje vanuit Friesland.Wat een land van alles te beleven zoals raften,skydiven en nog veel meer leuke dingen.We reizen met jullie mee en genieten van de foto's en het telefonisch contact.Dit is voor jullie een reis om nooit weer te vergeten.De weken vliegen voorbij.Met ons gaat het verder prima en met Pake ook.O,ja Sytse Willem en Geke zijn ouders geworden van een meisje naam Benthe.Geniet nog maar even van jullie avontuur en kom gezond en wel weer terug.Dikke tut en knuffels van Heit en Mem ut Eastermar doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii -
08 Januari 2012 - 11:52
Wendy En Jos:
Hey ilona en jeroen,
Vet zeg dat sky diven!!! wat een kick zal dat gegeven hebben zeg! Veel plezier daar! en tot snel!
Liefs Jos en Wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
